ვეფხისტყაოსნის შინაარსი

ორიგინალ ტექსტზე გადასვლა როსტევან მეფემ და მონადირეებმა დაინახეს მდინარის პირას მჯდომი უცხო მოყმე. ის ტიროდა. შავი ცხენი სადავით ეჭირა. მას ვეფხვის ტყავისაგან შეკერილი ტანსაცმელი ეცვა, ქუდიც ასეთივე ეხურა. მისი ცხენის აკაზმულობაცა და აბჯარიც ძვირფასი თვლებით იყო მორთული. ხელთ მსხვილი გამოჭედილი მათრახი ჰქონდა: ნახეს და ნახვა მოუნდა უცხოსა სანახავისა. როსტევან მეფემ მოინდომა უცხო მოყმის ვინაობის გაგება […]

ორიგინალ ტექსტზე გადასვლა თეთრ ცხენზე ამხედრებული ავთანდილი დილით ადრე მივიდა სასახლეში. მეფეც მოემზადა და ორივენი სანადიროდ გავიდნენ. სამეფო ჯარს მინდორი დაეფარა. უამრავი ნადირის ჯოგი მორეკეს. თორმეტ მსახურს უბრძანეს ისრების მიწოდება და შემდეგ ნასროლის რაოდენობის დათვლა. მონადირეთა ცხენების ფლოქვებისგან ამდგარმა მტვერმა დაბურა არემარე: მიჰხოცდეს და მიისროდეს, მინდორს სისხლთა მიასხმიდეს. უამრავი ნადირი დახოცეს. მათ მიერ დაჭრილი ცხოველები

ორიგინალ ტექსტზე გადასვლა არაბეთში მეფობდა როსტევანი. ის იყო ბედნიერი, თავმდაბალი, კარგი მოსაუბრე, მრავალრიცხოვანი ძლიერი ჯარის მფლობელი, უამრავი ყმის პატრონი, სამართლიანი და კეთილი მმართველი. როსტევან მეფეს ჰყავდი ერთადერთი ქალიშვილი – მზესავით მშვენიერი თინათინი. ერთ დღეს მეფემ სათათბიროდ მოიწვია ვაზირები და დინჯად უთხრა, რომ ის უკვე დაბერდა, დადგა მისი მემკვიდრის გამეფების დრო. ვაზირებმა უპასუხეს, რომ როსტევანის სიბერე

ორიგინალ ტექსტზე გადასვლა შოთა რუსთაველის ვეფხისტყაოსანი იწყება ღვთისადმი მიმართვით. პოეტი ამბობს, რომ ღმერთმა თავისი ძალით შექმნა სამყარო და ზეციდან ჩაბერა სული ყველა არსებას. ჩვენ, ადამიანებს, მოგვცა ათასფერად შემკული დედამიწა. მანვე შექმნა თავის მსგავსად ყველა მეფე. რუსთაველი შესთხოვს უფალს, რომ დაიცვას ბოროტი ძალებისაგან, შეუმსუბუქოს ცოდვები და არ დაუკარგოს სიყვარულის უნარი. შემდეგ შოთა აქებს მზის მსგავს თამარ